Η πιο δημιουργική περίοδος για το Κουκούλι, που γνώρισε μεγάλη οικονομική και πνευματική ανάπτυξη.
Στην περίοδο αυτή κτίστηκαν τα σπουδαία κτήρια που βλέπουμε σήμερα: Η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, το παλιό σχολείο, οι βρύσες, τα γεφύρια και τα αρχοντικά και εισέρευσε πολύ χρήμα από τους ξενιτεμένους απόδημους στην Κωνσταντινούπολη, Μικρά Ασία, Ρωσία, Βλαχία.
Στον τομέα της παιδείας αρχικά υπήρχε μόνο το Κατώτερο σχολείο και το έτος 1780 συστήθηκε και Ανώτερο .
Το έτος 1880 ιδρύθηκε και Παρθεναγωγείο που λειτούργησε μέχρι το 1919 και το 1820 ιδρύθηκε η Κεντρική Σχολή Ζαγορίου , εφάμιλλη της Σχολής Ιωαννίνων, με πολύ αξιόλογη βιβλιοθήκη. Σ αυτή φοίτησαν διάσημοι μετέπειτα καθηγητές και πρυτάνεις Πανεπιστημίων.
Μακρύς είναι ο κατάλογος των δωρητών και των ευεργετών που προσέφεραν με ιδιαίτερη ευαισθησία στην εκκλησία, στο σχολείο, στους φτωχούς, σε διάφορα κοινωφελή έργα, βοηθώντας έτσι το χωριό.
Διακεκριμένες προσωπικότητες αφήσαν ανεξίτηλα την σφραγίδα τους στο χωριό. Τέτοιοι ήταν ο Μάνθος και ο αδελφός του Χριστόδουλος Οικονόμου, ο Δημήτριος και Γεώργιος Στρούμπος, η οικογένεια Κουτούζη, η οικογένεια Σακελαρίου και η οικογένεια Πλακίδα.
Όταν το 1868 σταμάτησαν τα προνόμια και ήρθη η αυτονομία του Ζαγορίου με την εγκατάσταση Τουρκικών Αρχών στο Τσεπέλοβο, άρχισε και η παρακμή του Κουκουλίου.